Án titils
Rólega snýrðu mér við, eins og
bolnum sem þú varst í um daginn.
Rólega sný ég mér á rönguna, til þess
að sýna þér rétta mynd af þér.
TITILL: 22. desember. 2018
HÖFUNDUR: Lóa Ólafsdóttir
Áramótin mín koma aðeins fyrr en hjá flestum.
Því að í dag fyrir ári
ákváðum við að vera heilsteyptir menn,
sem hittast í kaffi, skiptast á jólagjöfum og nokkrum orðum.
Það var þá sem að við sameinuðumst í óreiðu.
Flugeldar eru ekkert nema sekúndu gleði.
Eina stundina logar bleikt glimmer á himninum,
en þá næst erum við einu skrefi nær eyðileggingu.
Plastpokar eru hentugir til að halda utan um vörur sem við kaupum í Bónus.
Eins eru þeir hentugir til þess að halda utan um hitt plastið, umbúðirnar og afgangs matinn, sem við urðum síðan í jörðina.
Það þýðir mengun í jarðvegi og vatni.
Það þýðir að dýrin okkar verða slöpp og skrýtin.
Það þýðir að fundist hafa plast einingar í blóði fólks.
Það kviknaði í Ástralíu.
Það þýðir að loftslagið er að hlýna.
Það þýðir að það eru göt í ósonlaginu.
Sem þýðir tortíming mannkynsins.
Við getum ekkert gert, þótt að við reynum.
Því það er ekki fyrr en leiðtogar heimsins taka eftir, hlusta, trúa og breyta.
Eins og litla stelpan í gulu regnkápunni,
sem kenndi okkur það sem skiptir máli:
Jörðin er okkar eina heimili
og það er ekkert plan B.
