TITILL: Konan í glugganum
HÖFUNDUR: Jana Björg Þorvaldsdóttir
Það er kona í blokkaríbúð á þriðju hæð
Í Vesturbænum
Hún stendur í eldhúsglugganum
Eins og öll fimmtudagskvöld
Augu okkar mætast
Hún stendur kyrr
Og ég geri það líka
Við störum báðar
Ég og konan í blokkaríbúðinni á þriðju hæð í Vesturbænum
Það kemur maður inn í eldhúsið
Hann læðir stæltum handleggjunum utan um mitti hennar
Við störum enn
Hann kyssir hana á kinnina
Og vinnur sig niður hálsinn
Að viðbeinunum
Hún skrúfar fyrir vaskinn
Vatnið hefur verið að renna allan þennan tíma
Sennilega hefur hvorug okkar tekið eftir því
Maðurinn losar um dökkbláa bindið sitt
Og hneppir frá ljósbláu skyrtunni sinni
Hann reynir að snúa henni við
En hún haggast ekki
við störum enn
Maðurinn fjarlægir svuntuna hennar
Og hneppir frá henni peysunni
Hún stendur berbrjósta í eldhúsglugganum
Og við störum enn
Hann rennir höndunum eftir útlínum hennar
Og niður fyrir buxnastrenginn
Á sekúndubroti teygji ég mig í gluggatjöldin og dreg fyrir
Ég stari enn, gerir hún það líka?
TITILL: Ittala
HÖFUNDUR: Jana Björg Þorvaldsdóttir
Ég sendi riddarann áfram á c3
Ég þekki ekki reglurnar í skák
Hann skammar mig stundum fyrir það
En andstæðingurinn er ekkert sérlega málefnalegur
Það er ég sjálf
Fyrst við kunnum hvorug reglurnar
Gleymi ég tilgangi leiksins fljótt
Er ekki tilgangslaust að berjast við sjálfan sig?
Kannski er betra að gefast upp
Hvort á svartur og hvítur að byrja aftur?
Ég dreg eldspýtu úr stokknum sem hún stal
Og kveiki á kerti
Það lýsir upp leikborðið
Það birtir til og mig langar að vinna
TITILL: Einn af þessum dögum
HÖFUNDUR: Jana Björg Þorvaldsdóttir
,,Í dag er bara einn af þessum dögum” segi ég við sjálfa mig um leið og ég panta mér risastóran kaffibolla (þann fjórða í dag) og sest niður. ,,Einn af þessum erfiðu dögum sem koma inn á milli þó svo að maður sé hamingjusamur.” Planið var að reyna að læra en ég er eitthvað utan við mig. Ég er að hlusta á tónlist sem aftengir mig við raunveruleikann og gerir allt draumkenndara. Það eru ekki margir á kaffihúsinu sem er bara fínt, ég kann vel við það svona. Það er rólegri stemning og ég fæ frið til þess að hugsa. Það er þó kannski ekkert sniðugt að hugsa of mikið. Það koma nokkrir eldri krakkar úr skólanum og setjast niður rétt hjá mér. Ég kannast við þau og þau brosa til mín. Hægt og rólega átta ég mig á hópnum og byrja að pakka saman dótinu mínu. Ég veit alveg hver er á leiðinni og ég vil ekki einu sinni reyna að takast á við það, það er betra að flýja bara. Einmitt þegar ég held að ég sé sloppin gengur hún inn. Hugurinn minn fer strax á milljón, hann reynir að halda heilanum í skefjum og víkja burt vondum hugsunum. Það virkar ekki. Af öllum þeim tilfinningum sem ég get upplifað finnst mér þessi vera ein af þeim allra verstu. Konan dregur úr sjálfsáliti mínu með því einu að vera til, með því að vera hún sjálf. Hún er allt sem ég vil vera: Klár, falleg og góð, hún er óhrædd. Ég er bara lítil í mér og veit í raun ekki neitt. Ég hræðist návist hennar og forðast hana eins og heitan eldinn.
Mér finnst ekki gaman að líða svona en þetta gengur allt upp, þetta eru staðreyndir: Hún er betri en ég. Ég verð aldrei jöfn henni. Ég hendi í flýti öllu dótinu mínu í skítuga, græna bakpokann minn, dríf mig í snjáða jakkann hans pabba, hækka tónlistina í botn og hleyp út á meðan ég geri mitt besta að forðast augnaráð hennar. Ég er byrjuð að anda hraðar. Sennilega blanda af stressi og kaffidrykkju. Ég skildi samt bollann minn eftir, ég drakk næstum því ekkert, ég var að flýta mér svo mikið út. Ég reyni að róa mig niður og labba í áttina heim. ,,Þetta er bara einn af þessum dögum.”
