reiðin brennir þig alla
þú veist hvernig það er
það vita allir hvernig það er
hún byrjar í hjartanu
og áður en þú veist af
hefur hún lagst yfir allt brjóstið
hún fikrar sig um alla útlimi í allar áttir
og endar í fingurgómunum
þar er engin útkomuleið
þá fer mig að svíða meira
þú hatar meira
kreppist saman og í sundur
aftur æpandi geggjuð
þig langar ekkert meira en að springa í loft upp
eins og kjarnorkusprengja
og sýna allri heimsbyggðinni hvernig það er
að tryllast af bræði og ná engu út
föst með engar dyr í gluggalausum fangaklefa
þar sem ekkert er
þú finnur ekkert þangað til allir fara
þá verður ímyndaði fangaklefinn að veruleika
og bræðin hverfur
af því þá er ekki fyrir neinum að fela
og þá sérðu loksins að bræðin var aldrei til staðar
(bara enginn peningur fyrir sálfræðitímum)
Höfundur: Ingibjörg Ramos
