Og það rignir
Bleytan rann af okkurgula jakkanum hans.
Það hefur rignt vikum saman,
hvern einasta dag.
Hljóðin eru huggandi,
róa mig eins og þau gerðu í æsku.
Þetta er eins og að liggja í tjaldi um hásumar
þegar hugarróin er í hámrki.
Það heyrist marr í möl undan þungum fótsporum,
vindurinn smýgur sér milli stráa
og það rignir.
Krumpaður pappírinn liggur á víð og dreif um gólfið.
Ég er enn róleg.
Hann æpir upp yfir sig
en ég anda inn, út, inn og út
Hann ber hnefanum í borðið.
Ég fylgist með árekstrinum eins og hann gerist margfalt hægar
og ég græt, rétt eins og rigningin.
Ólafur
Hvítur gluggi, stór og breiður starir á móti mér
blómamynstruð gluggatjöldin sitja sitthvoru megin við.
Sólin er ekki enn risin svo ég nýti gluggann sem spegil,
velti fyrir mér óskýru herberginu, litlu og snyrtilegu.
Vekjaraklukkan í símanum virðist hærri nú en aðra daga
Kannski er það veturinn sem er að skella á
eða kannski er það að nú vakna ég einn í kuldanum
en ekki með henni eins og áður.
Gangurinn og stiginn niður virðist þrengri en áður,
veggurinn er eini stuðningur minn.
Kannski kemst ég einhvern tíma héðan burt,
Burt frá minningunum, sorgunum og kuldanum,
burt frá rútínunni, kerrunni og þungri töskunni.
Burt frá sjálfum mér.
Gleðilegt nýtt ár/menningarnótt
Þær sprungu allstaðar í kringum mig,
minningarnar sem ég á,
leifarnar af okkur.
Þær flugu hátt upp á himininn
í fallegri litadýrð
og hurfu.
Það er ekkert eftir núna
nema rjúkandi bál
og þykkur sígarettureykur
allstaðar í kringum mig.
Ég loka augunum og hugsa til þín.
Ég hvísla ofurlátt:
„Gleðilegt nýtt ár, takk fyrir allt sem liðið er“
Kisan
Það kom köttur inn til mín í nótt
hann minnti mig á þig
hann læddist upp að mér
kúrði sig, klóraði mig og fór
Eftir sat ég
bólgin og sár
Það kom köttur inn til mín í nótt
hann minnti mig á þig
