þýskaland
það væri ljúft
ef við værum saman í leipzig
liggjandi á hveitkornsakri
horfandi á sólsetrið
með töskur undir hausnum
og vatnsflöskur á maganum
litlu puttarnir kræktir saman
hárið þitt að kitla mig í nefið
allt lífið framundan
já það væri frekar ljúft
kaflaskil
svo kvöddumst við
ég ætlaði að klára þennan kafla á einu góðu ævintýri
og þegar ég kom til baka
þá varstu farin
ég byrjaði næsta kafla lífs míns.
hálfu ári
endalausum blaðsíðum
einum jólum
einum áramótum
einum degi af einu nýju ári seinna
þá heyrði ég röddina í þér í síðasta skipti
ég náði ekki einu sinni að kveðja
og það kviknaði í bókinni.
það var sumar
fokk hvað ég var skotin í þér maður
sæll
það hefur aldrei nein manneskja
verið jafn skotin í neinum og ég var í þér
ég man eftir því að hafa horft á þig
og hugsað
‘ég vona að ég fái að þekkja þig að eilífu’
hvítur marblettur
æji þið vitið þegar þið eruð búin að standa
inni á baðherbergi í kortér
að reyna að taka úr ykkur linsurnar
en svo eruð þið ekki með linsurnar í?
og þið stóðuð bara og potuðuð í augað ykkar til einskis.
mér líður þannig með hann
ég var alltaf að reyna að komast yfir hann
reyna að gleyma
reyna að samþykkja
en það var ekkert til að komast yfir.
